Van Amsterdam naar Santiago de Compostela

 

20 mei St.George – Châteux-Garnier 62 km

Vroeg vertrokken omdat ik in Poitiers enkele kerken wil bekijken, Poitiers wordt tenslotte 'de stad van de kerken' genoemd. Het begint hard te regenen als we de stad binnen rijden. Langs de Vienne en via hooggelegen straatjes met af en toe mooie uitzichten op de rivier komen we bij de Ste.Ranegonde. Er is net een mis aan de gang. Voor mijn begrippen gaat het er ouderwets en orthodox aan toe, een mengeling van Latijn en Frans. De enkeling die het waagt zijn hand op te houden voor de communie, wordt grondig bekeken en onderzocht alsof satan op zijn schouder zit. Na enig aarzelen wordt de hostie overhandigd.
Na de mis nemen we een kijkje in het 4^e eeuwse St.Jean baptisterium. Dat is nu een museum en door niet erg kundige conservatoren helaas nogal verknoeid. Grote stapels stenen fragmenten liggen overal verspreid zonder dat er enige lijn of opschrift valt te ontdekken. Het lijkt wel een opslagplaats. Alleen het plafond en het bovenste deel van de wanden met oude fresco’s zijn de moeite waard.

We gaan door naar de kathedraal van St.Pierre. De pastoor geeft ons een stempel van de Radegonde en van de St.Pierre. Hij beheert beide romaanse kerken en is op beide trots. Gauw doet hij er ook een zak boterkoekbrokken bij, restanten van een parochiefeest op hemelvaartsdag. Dan komt er een man met een zuur gezicht binnen. Het is de organist van de St.Pierre. Ik hoopte al dat het orgel bespeeld zou worden omdat het volgens kenners een van de mooiste orgels van Europa is. Maar we hebben pech. De organist is de sleutel van het orgel kwijt. Een reservesleutel schijnt er niet te zijn. Hij kan dus niet spelen.
                    Baptisterium St.Jean

Dan gaan we maar door naar de Notre Dame la Grande, eveneens een romaanse kerk. De voorkant is rijk gebeeldhouwd, een soort plaatjesboek voor de meestal analfabete pelgrim. Binnen is nog veel te zien uit de 12^e eeuw: veel taferelen uit de bijbel, kleurige pilaren en fresco’s op de wanden. Ook zijn er mooie gebrandschilderde ramen, waar op een de legende van de sleutels van de stad is afgebeeld. 

Een verrader zou de sleutels van de stad afgeven aan de Engelse koning maar op dat moment bleken de sleutels kwijt te zijn. Ze werden teruggevonden in de handen van het Mariabeeld in de Notre Dame. Toen ook nog Maria met Ste. Radegonde en St.Hilaire boven de stadspoort verscheen, trokken de Engelsen zich in wanorde terug.

                   St.Hilaire                                                Notre Dame la Grande

Ook in de Notre Dame is een dienst aan de gang en na afloop krijgen we van de pastoor een stempel en veel goede wensen. Tenslotte bezoeken we de St.Hilaire waar de pelgrimsgangers vroeger bij duizenden kwamen. De kerk is daarom verscheidene keren vergroot door er schepen tegen aan te bouwen. 

Omdat het nog steeds stevig regent, gaan we een café in om te bedenken tot hoever we zullen fietsen. Als we buiten komen houdt de regen op en kunnen we rustig met veel kleine klimmetjes naar Châteaux-Garnier rijden. De camping staat aangekondigd als natuurcamping aan het water, maar daar lijkt het niet op. De tenten moeten op een hellende strook gras aan een gravelpad. Op 10 meter afstand van mijn tent is iemand zijn geluidsinstallatie van ca 300 Watt aan het testen, iets verderop wordt, aan de rookwolken te zien, een compleet varken op de barbecue gelegd en de toiletten zijn sinds vorig jaar niet schoon gemaakt. Na het douchen ontsmet ik mijn voeten met benzine, je weet maar nooit. We willen eigenlijk in het dorpje gaan eten, maar durven de tenten niet alleen achter te laten. ’s Avonds verdwijnt mijn zeepfles, die ik 1 minuut had laten staan.